Ode aan de eerste liefde

Hij was blond, die eerste liefde,
blond als mijn idool Lodeizen.
Maar dichten deed hij niet.

Op school was hij een sportheld.
Ik niet. Wel wist ik als enige
hoe zacht zijn lippen waren.

Ik herinner mij nog
de pakjes chocomel
die hij met mij deelde.

Maar ook hoe een hogere macht
onze prille idylle verbrak
met een contactverbod.

Al is hij mij wellicht allang
vergeten, ik zeg hem toch
alsnog: ik dank je wel.