Wordt het niet eens tijd voor een nieuw gedicht?
Vraagt een stem in mijn hoofd, vol indrukken nog
Van enkele dagen uitwaaien in het hoge noorden.
Ik zeg: er komt er vast weer een. Bijvoorbeeld
Over veertiende-eeuwse bakstenen kerken, met
Losse klokkentorens, op terpen in Oost-Friesland.
Helaas op slot, zodat we telkens onverrichterzake
Door weer en wind de auto in vluchtten. Of over
Het openluchtmuseum, door pensionado’s opgebouwd,
Ter herinnering aan het harde leven en zware werk van veenarbeiders
En hun gezinnen, al hoefden de kinderen gelukkig geen turf te eten.
Of over lokkende Konditoreien, waar hete thee en Apfelstrudel
De kilte uit onze botten verdreven, waarna we langs eindeloze
Akkers en weilanden terugreden naar ons gastfreundliche hotel
Met zijn gutbürgerliche gerechten en gerieflijke bedden.
Want lazen we onderweg niet ergens de spreuk:
”Man soll dem Leib etwas Gutes bieten,
Damit die Seele Lust hat darin zu leben.”?
GEDICHTEN & FOTO’S 
Heel mooi weer Leo, en opwekkend in barre tijden 😊Verzonden vanaf mijn Galaxy
LikeLike
Dank je, Jet, en goede moed!
LikeLike
Mooi is het weer met mooie foto’s Zeker ben ik er niet van of het een gedicht is; het rijmt nergens. Was op de terugweg even bij ons langs gekomen in de Eifel.
LikeLike
Dank je, Maria. De Eifel zou wel een erg grote omweg zijn geweest😊 Alleen Sinterklaasgedichten horen altijd te rijmen en het zogeheten light-verse. In de moderne poëzie genieten andere stijlmiddelen de voorkeur boven het eindrijm, zoals binnenrijm, alliteratie, metrische vondsten, enzovoorts.
LikeLike