Op een grote blauwe bal
Reist de mens door het heelal.
Gemeten aan andere planeten, o zo kaal,
Is het leven op aarde ideaal.
De aarde koesteren in zorgzaamheid
Blijkt nu helaas meer droom dan feit.
Steeds luider klinkt dan ook de kreet:
Red onze mooie planeet!
Bedoelt men daarmee niet de eigen soort?
De aardbol draait immers ook zonder ons voort!
Alleen als wij onze behoeften reven,
Hebben wij kans te overleven.
Hij had geen geluk met daten,
maar wilde dat niet weten.
Na een vergeefse poging of tien,
hield hij het toch voor gezien.
Hij ging weer bij zijn moeder eten.
Wat snuffel ik graag in boeken en kranten,
ware lettervreter als ik ben!
Maar zelden lees ik ze nog van A tot Z…
Mijn leeslust is immers zo groot dat mijn bord
aldoor te vol ligt om alles te kunnen consumeren.
Dus snuffel ik rond in krant, tijdschrift en boeken
en neem hier en daar een hap letters.
Soms een kleine, soms een flinke,
waarna ik al smikkelend mijn omzwervingen vervolg.
Bevrijd van de dwang tot volledigheid,
hink-stap-spring ik mij door allerlei teksten heen.
Al voel ik mij wel eens schuldig: de schrijvers
van al die beschouwingen, dichtbundels en romans
deden hun uiterste best alles zo nauwkeurig mogelijk te noteren
en ik race er op zevenmijlslaarzen doorheen!
Maar waarom zou ik als een soort Atlas
de hele literaire wereld op mijn schouders torsen?
Als schrijvers en hun uitgevers zich beter wisten te beperken,
las ik elke regel, elke alinea, elke pagina,
ja alle boeken, één voor één…
GEDICHTEN & FOTO’S 