Vroeger kregen de mannen die gingen vechten
Om de drie jaar een jaar verlof.

Maar in deze oorlog wisselt men de soldaten nooit.
Ze moeten doorvechten tot ze sneuvelen op het slagveld.

Ik moest aan jou denken, zo zwak en indolent,
Terwijl je uit alle macht probeert te oefenen en te marcheren.

Dat een jonge vent nog ooit thuis zou komen
Leek net zo onwaarschijnlijk als dat de hemel omlaag zou vallen.

Sinds ik het nieuws hoorde dat je terug zou keren
Ben ik tweemaal de helling opgegaan naar de hoge muur van je huis.

Ik vond er je broer, bezig met het opknappen van jouw paardenstal.
En ik trof er je moeder, die nieuwe kleren voor je naaide.

Ik ben half-bang dat het misschien niet waar is.
Toch word ik nooit moe de straat op te gaan om naar je uit te kijken.

Elke dag wandel ik met een fles wijn naar de Stadspoort,
Voor het geval je dorst hebt wanneer je aankomt.

O kon ik het aardoppervlak maar laten krimpen,
Zodat ik je ineens naast mij zag staan!

Wang Chien (756-835)

(Eigen versie naar een Engelse vertaling uit het Chinees)