Dit beeld in uitdagende pose van de middeleeuwse Franse dichter François Villon staat op een mooi plekje achter de Utrechtse Domkerk. Het is begin jaren negentienzestig geschonken aan de stad door het Utrechts Studenten Corps ter gelegenheid van een jubileum.
Het turbulente leven en de bijzondere poëzie van Villon zijn mensen door de eeuwen heen blijven boeien. Deugnieten als hij zijn nu eenmaal interessanter dan heiligen. Wat zou er van literatuur, toneel en film overblijven als we de schurken zouden schrappen?
Het complete werk van Villon is in het Nederlands vertaald door Ernst van Altena. Zo ook het kwatrijn hieronder. De dichter schreef het in de gevangenis als grafschrift, in afwachting van zijn executie. Hij kreeg echter gratie en werd verbannen. Een lot dat hij deelde met de klassieke dichter Ovidius.
