
Op een koele ochtend opgestaan. Uit een raam geleund.
Geen wolk, geen wind. Een geur van bloemen,
even maar. Ergens een duif.
In mijn leven grotendeels op proefverlof geweest. En
de rest van mijn bestaan veroordeeld. Deze ogenblikken
betekenen dan ook veel — vrede, weet je wel.
Laat de emmer van het geheugen afdalen in de put,
haal hem weer op. Koele, koele minuten. Niemand
roert zich, geen plannen. Er alleen maar zijn.
Hier draait het allemaal om.
(Eigen vertaling van het gedicht ‘Just Thinking’ van de Amerikaanse dichter William Stafford)
Mooi Leo. Er alleen maar zijn, hier draait het allemaal om. Ik las van de week de column van Welmoed Vlieger: “Leven zonder waarom. Ik leef omdat ik leef”. Daar moest ik aan denken toen ik jouw vertaalde gedicht las.
liefs van Nynke
LikeLike
Toevallig las ik die column ook, Nynke, en herkende ik eveneens de overeenkomst met het gedicht van William Stafford. Morgen plaats ik er weer een van hem, met wat biografische informatie. Lieve groet.
LikeLike