Eind november laten in één enkele,
Niet eens echt koude nacht de ginkgo-bomen
Langs het wandelpad al hun bladeren vallen,
Eensgezind en door regen noch wind, maar
Schijnbaar slechts door het tijdstip bepaald: de goudgroene
Bladeren bedekken vandaag het grasveld, dat gisteren
Nog het dwarrelend lichtspel van hun waaiers liet zien.
Welk signaal kwam er van de sterren? Waardoor opgevangen?
Wat bracht die overwegingen in het hout tot het besluit
Om hun bladeren los te laten en deze te laten vallen?
Rebellie of overgave? En als dit zomaar kan
Gebeuren, welke andere soort ontkomt hier dan aan?
Waartoe dienen de lessen die de tijd ons leert,
Als elk moment een ster tegen ons kan zeggen: Nu.
Eigen vertaling van The Consent van Howard Nemerov.
Zie voor het originele gedicht:
https://www.poetryfoundation.org/poems/53817/the-consent
GEDICHTEN & FOTO’S 