Ik liep eenzaam rond, als een wolk
Die hoog over dal en heuvel zweeft,
Toen ik opeens voor een menigte stond,
Een leger aan gouden narcissen
Die onder de bomen bij een water
Dansten en trilden in de wind.
Alsmaar uitdijend als de sterren
Die aan de Melkweg staan te twinkelen
Vormden ze een eindeloze rij
Langs de oever van een baai:
Ik zag er wel tienduizend in één keer,
Hun kopjes dansten kwiek heen en weer.
De golven ernaast dansten ook, maar hun
Plezier overtrof dat van de glimmende golven:
Een dichter kan enkel blij zijn
Met een gezelschap dat zich zo vermaakt.
Ik staarde – en staarde – maar besefte amper nog
Wat voor een rijkdom hun aanblik mij schonk.
Want vaak, als ik gedachteloos of
In gepeins verzonken lig te rusten,
Zie ik ze weer voor me in een flits,
Dat intiem geluk van eenzaamheid;
En dan zwelt mijn hart van vreugde
En danst met de narcissen mee.
Eigen vertaling van het gedicht ‘I wandered lonely as a cloud’ van William Wordsworth
Het origineel is via deze link na te lezen: https://www.poetryfoundation.org/poems/45521/i-wandered-lonely-as-a-cloud
GEDICHTEN & FOTO’S 