Twintig jaar was ik,
Met lang blond haar
Om het smalle hoofd.

Floris! Floris!
Riepen kinderen soms
Op straat naar mij.

Ik bezat zwaard noch paard,
Maar schreef gedichten,
Vol onbestemd lief en leed.

Nu is Floris dus niet meer.
Ik schrijf nog steeds gedichten
En heb nog wat grijsblond haar.

Geen kind verwart mij meer met
De koene ridder van het zwart-witte scherm.
Voor eeuwig blijft hij voor ons draven.