Nooit meer alleen

Ben ik al dood?
vroeg mijn moeder
in het verpleeghuis

Nee mam
je bent er nog
antwoordde ik

Maar ik begreep
waarom ze liever
ja had gekregen

Ik zou voor
eeuwig bij haar
hebben gezeten

Zij zou nooit
meer alleen
zijn geweest

Auteur: Leo Mesman

Ooit studeerde ik theologie en werd ik vakbondsmedewerker. Nu ben ik met pensioen en maak gedichten en foto’s, die ik graag deel met anderen.

2 gedachten over “Nooit meer alleen”

  1. 'Ach jongen', zei ze dan nog zuchtend. Het was een heel bijzondere zucht. Zo'n generale van de laatste. Eentje die we samen ooit eerder hoorden in het echt.

    Like

    Beantwoorden

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

Gravatar
WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. ( Log uit /  Bijwerken )

Twitter-afbeelding

Je reageert onder je Twitter account. ( Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. ( Log uit /  Bijwerken )

Annuleren

Verbinden met %s

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.

%d bloggers liken dit: