Allemachtig:
vier jaren nog
en ik ben tachtig!

Maar tot nu toe
vind ik alles
nog allemachtig…

…prachtig.

(De eerste strofe is een variant op een versje van Hans Dorrestijn.)

Je gelooft je eigen leeftijd niet,
of je nu vijftig wordt, of honderd.

Het zijn altijd anderen die het spel bederven
en zwaaien met je rijbewijs of pas,

onderwijl roepend dat een mens
zo oud is als hij zich voelt!

Alsof dat een geldig excuus is
voor iemands gemoedsrust te verstoren.

De enige troost is, dat je zelf af en toe
ook iemand begroeten kunt met de kreet:

’Wat zie jij er nog jong uit voor je leeftijd!’