O ik wou zo graag dat je nog bij ze verwijlt
Die blije dagen dat we vrienden waren
Het leven was veel mooier in die tijd
En de zon strooide veel warmere stralen

De dorre blaren, klaar om bijeen te garen
Je ziet, ik vergat ze niet
De dorre blaren, klaar om bijeen te garen
Noch het geluk van toen en het verdriet

En de noordenwind neemt ze met zich mee
Het kille duister in van het vergeten
Weet je, het bleef mij zo goed bij
Het lied dat jij toen zong voor mij

Het is een lied
Dat bij ons hoorde
Jij hield van mij
Ik hield van jou
We leefden zo
Gelukkig samen
Jij hield van mij
Ik hield van jou

Maar ach, het leven drijft wie liefheeft uit elkaar
Zo zachtjes dat geen mens het hoort
En van het eens zo hecht verbonden liefdespaar
Wist in het zand de zee elk spoor

(Eigen vertaling van het gedicht Les Feuilles Mortes van Jacques Prévert)