We kunnen vliegen naar de maan,
Maar vrede stichten met elkaar:
Daar beginnen we niet aan.
Dat is eigenlijk toch raar?
Liever stellen we onze hoop,
Zonder oog voor het risico,
Op een nieuwe wapenwedloop.
Dat is raar en helaas ook waar.
Hoe lang nog moeten we wachten
Op die winnende ‘zachte krachten’?
Leo Mesman gedichten & foto’s 
Vertrouwen houwen Leo en positieve gedachtekracht !
LikeLike
Jij ook, Wilma!
LikeLike
Beste Leo, dank weer voor je overpeinzing.
In reactie dit: misschien is het leven niet zo lineair dat de zachte krachten ooit zullen winnen. Tenminste niet in het leven zoals wij dat kennen.
Elke ochtend – sinds april – staan er op het Neude mensen die stilzwijgend protesteren tegen het onmenselijke geweld dat de Gazanen wordt aangedaan. Elke werkdag. Een uur of langer. Zon of regen. Ik merk dat de vriendelijkheid waarmee we daar aanwezig zijn, mensen groeten, te woord staan vaak het beste oproept in de langskomers. Onze inzet voor rechtvaardigheid, onze argeloosheid, onze geweldloosheid appelleert bij veel mensen op het beste in henzelf. Hun diepste verlangen naar liefde, vrede, verbinding, gelukkig-zijn. Op zo’n moment – en ten koste van heel veel taaie moeite – lijken er soms zachte krachten aan het werk tussen alle drukke verkeer, gepoch en gepronk.
Hartelijks, Grietje
http://www.grietje.net
LikeLike
Dank voor je mooie reactie, Grietje. Ik blijf geloven dat het verlangen naar vrede universeel-menselijk is, in weerwil van de harde realiteit. Het ontbreekt helaas nu aan moreel leiderschap (met dank aan Aboutaleb) in de politiek hier en elders om mensen hierop aan te spreken. Daarom is het goed dat burgers elkaar daarop blijven aanspreken en inspireren, zoals jullie doen.
LikeLike