Nog even

Nog even bloeien
met de laatste kracht.

Nog even kleuren
tot het laatste blad.

Dan zonder blad
en kleur verstillen

in kille winterpracht.

3 gedachten over “Nog even

    1. Dank voor je aandachtige lezing van het gedicht, Jacqueline.
      Jouw suggestie is inderdaad ook mogelijk, maar om twee redenen geef ik aan mijn eigen versie de voorkeur.
      Ten eerste, verwijst het ‘verstillen’ in de derde strofe naar het wegvallen tijdens de winterperiode van het ruisen van de bladeren in de wind, toch eigenlijk de muziek van elke boom.
      Ten tweede, is ‘kille winterpracht’ in de slotregel van het gedicht een zogenaamd ‘oxymoron’, een van mijn geliefde stijlfiguren, waarbij twee elkaar tegensprekende begrippen op een manier gecombineerd worden, die toch past.
      ‘Kille winterpracht’ is in mijn ogen dan ook iets spannender en wellicht ook poëtischer dan het meer gebruikelijke ‘stille winterpracht’.
      Ik hoop je met mijn uitvoerige toelichting er vooral van te overtuigen hoe sympathiek ik het vind dat je de moeite nam inhoudelijk te reageren op mijn kleine gedicht! Hartelijke groet😊

      Like

    2. Je hebt sowieso gelijk. Mijn reactie was een vorm van inleving vanuit mijn natuur. Ik zou me misschien moeten verontschuldigen voor mijn bemoeienis maar dat zou een beetje flauw zijn. Te verstandelijk! Soms moet je gewoon even reageren. Vanuit je hart.Dag Leo!

      Geliked door 1 persoon

Geef een reactie op Leo Mesman Reactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.