Ode aan de traagheid

Ik zing de lof der traagheid
in een wereld die alsmaar sneller
voortjaagt naar…ja, naar wat eigenlijk?

Snelheid is de topverslaving.
Haar prijs: een onherbergzame,
maatloze samenleving.

Waarom luisteren we niet
naar wat ons de bomen leren?
Zij groeien langzaam, doch

gestaag, naar volle wasdom,
met bladeren die de lof
der traagheid zingen.

(Na een poos wachten op het perron van NS-station Amsterdam-Zuid)