Eén enkele bloem stuurde hij mij na onze date.
Zo teder gekozen, de brenger van zijn boodschap;
Recht uit het hart, puur, van zoet geurende dauw nog nat:
Eén volmaakte roos.
Ik kende de taal van het bloempje maar al te goed:
“In mijn fragiele blaadjes” zei het “is zijn hart ingebed.”
Zo lang geldt zij al als liefdesamulet:
Eén volmaakte roos.
Waarom, denk je, stuurde mij nooit eens iemand
Een supergave limousine?
Maar nee, ik tref het elke keer weer en krijg:
Eén volmaakte roos.
(Eigen vertaling van het ironische gedicht One Perfect Rose van Dorothy Parker, 1893-1967)