Op het terras luisteren
we naar de gesprekken
van studenten om ons heen.
Hoe vertrouwd klinken
ze ons in de oren.
Tegelijkertijd beseffen we
dat een oceaan van tijd
ons van hen scheidt.
Dus heffen we het glas
en brengen een toost uit.
Op de melancholie!
Ze houden je jong van geest ook al past hun jasje ons niet meer 😉
LikeGeliked door 1 persoon