Van de vijver in het park
Is de bodem bijna zichtbaar

De eenden leven vreemd
In de ogen van de mensen

Dit is een van mijn eerste verzen, heel lang geleden, toen ik een jaar of zestien was. Geïnspireerd door het park in het centrum van mijn geboortedorp Nuenen. Ik begreep zelf niet precies wat ik ermee bedoelde, maar geloofde wel in het gedicht. Pas onlangs realiseerde ik me dat dit eigenlijk een soort haiku is. Was ik een Brabantse jongen met een Japanse ziel? Hoe het ook zij, ik vind het nog steeds een dierbaar gedicht.