Een middag met twee meesters


Ik las gedichten van Tomas Tranströmer
bij de pianoklanken van Scriabin’s preludes.
Muziek en poëzie waren transparant en duister
als het dooiwater dat buiten van de daken sijpelde.

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Twitter-afbeelding

Je reageert onder je Twitter account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.