De Tijd gaat in het wit gekleed
En weeft en zingt en weeft.
Zij zit aan een geopend graf
Om haar glimlach vloeien de tranen af
De Tijd gaat in het wit gekleed
En weeft en zingt en weeft.
Haar lachen, wenen en weven eindigen niet.
Joseph Ludwig Stoll (1758-1815)
(Eigen vertaling uit het Duits)
