Het wereldnieuws lijkt
de hoop op vrede steeds
dieper de grond in te boren.
Ik vind troost in de aanblik
van de laatste herfstkleuren
en het besef dat het na de winter
weer lente zal worden,
ongeacht het leed dat
mensen elkaar aandoen.
Denk je eens in:
Morgen word je wakker
En het is alweer lente.
Alles staat in bloei,
Vogels zingen hun hoogste lied,
Je ademt vrij de frisse lentelucht.
Geen koorts, geen hoest, geen snot.
Geen lange donkere avonden meer.
Geen verraderlijk gladde wegen.
Of zou je toch missen:
Het glas hete thee in je verkleumde handen,
Sneeuwbuien, stamppot en snert,
De behaaglijke warmte in bed,
De pakjes en versjes met Sinterklaas,
De lichtjes en liedjes met Kerst,
De oliebollen en goede wensen?
Denk je eens in:
Je wordt morgen wakker
En het is alweer lente.
Zou je dan blij zijn?
Leo Mesman gedichten & foto’s 