Deze week was ik te gast bij taalkundige Annelize van Dijk in Utrecht. Zij had mij uitgenodigd om aan haar keukentafel mijn gedichtencyclus met vooral zomerse vakantieherinneringen aan Ameland te komen voordragen. En ze maakte er een mooie opname van! Klik daarvoor op onderstaande link naar haar website.

‘Ameland-Maneland’ aan de keukentafel

Dit is het eiland
waar mij eens ontmaagde
wier minnaar mij
nog meer behaagde.

Na zoveel jaren weerom
kan niets mijn gemoed verstoren.
Ontstegen aan de oude droom,
word ik maagdelijk herboren.

==========

Ooit was ik blond
als het helmgras
in de duinen.

Nu kleur ik beter
bij het grijs
van de meeuwen

en het gruis
van de schelpen
op de paden.

Maar ik fiets
nog altijd,

nog altijd
met wind tegen.

==========

Zwetend zwoegen we
het laatste duin op
door het mulle zand.
Dan roept een stem:

‘Land in zicht!’

Goddank, we zijn gered
en kunnen eindelijk
genadeloos verbranden
op ons blauwe zonnebed.

==========

Op het strand
oefenen Duitse badgasten
voor een begrafenis.

Nog een geluk
dat er vandaag
geen blinde bader is.

==========

Zonder zee

was er geen
leven op aarde

en al helemaal
geen dichters.

==========

Minnen zeemeerminnen
zeemeermannen meer

dan zeemeermannen
zeemeerminnen minnen?

Het antwoord:
min of meer!

==========

Op het fietspad van Hollum naar Ballum
overviel ons een verstikkende kwalm.

Die kwam heel verdacht
van een meter of acht.

Daar bevond zich
een rokende zalm.

==========

Op Ameland is het
altijd volle maan.

Zie die eilanders
met hun bolle wangen
maar eens aan!

(Voltooid zomer 2005)