De ginkgo staat in gouden gloed
Betovert mijn bedaard gemoed
Het is geen boom meer maar een bloem
Zijn blad felgeel als een samoem
Wie ook dit wonder heeft bedacht
Alleen de mens herkent zijn pracht

Miljoenen jaren gingen heen
Voordat de eerste mens verscheen
Terwijl de ginkgo er al was
Hij overleeft het menselijk ras
Dan kleurt elk najaar weer zijn gloed
Onopgemerkt – maar dat is goed

Klik hier voor mijn voordracht van het gedicht