In de bus
zit ik klem
tussen zijwand
en hem
hij is groot
en massief
lijkt mij verre
van lief
bij elke buiging
naar links
blikt hij strak
als een sfinx
terwijl hij mij
langzaam plet
prevel ik snel
een gebed
ach hoe houd
ik het vol
want de druk
eist zijn tol
als ik reik
naar de bel
krijg ik ook
nog een lel
maar de kreet
die ik slaak
is het sein
ik ontwaak!
(Foto: Utrechtse stadsbus in Tirana)
Leo Mesman gedichten & foto’s 