Waarom doet een besneeuwd landschap
ons denken aan de dood?
Is het om de kilte en de leegte,
die ons bevangen,als we een bemind persoon
aan vuur of aarde hebben prijsgegeven?
Of om de sfeer van licht en vrede,
waartoe, naar wij hopen of verlangen,
zelfs de meest gekwelde ziel
zal worden opgeheven?
De wind viel stil; al dichter vlokken
daalden doodzacht naar het smal pad.
Het werd als kwam zij straks weer kloppen
om een aandenken, dat zij hier vergat –
maar in de dood niet kon vergeten
omdat zij het niet missen kon –
Het sneeuwde tot het niet meer sneeuwde,
en het weer werd of ik haar missen kon.
A. Roland Holst
Voor Magda, die vandaag geen 59 mocht worden.
Deze dag lijkt stiller
dan gewone dagen.
Er valt sneeuw.
Geruisloos als
kersenbloesems
in het voorjaar.
Je zou zweren
dat het vrede is
op aarde.
GEDICHTEN & FOTO’S 