De schoonheid van (het) verval. Het is een bekend cliché en dus maar al te waar. Niettemin blijft het de vraag waarin de aantrekkelijkheid schuilt van wegkwijnende rozen, beschimmelde boomstronken, vervallen boerenschuren, gebarsten stemmen, doorleefde oudemensengezichten, enzovoorts.
Een Franse filosoof (Merleau-Ponty) schreef in de vorige eeuw: “Het volmaakte verveelt.” Misschien is het de imperfectie die ons echt boeit en voor een eigen esthetische beleving zorgt. Daarentegen kan het streven naar volmaaktheid bij een persoon of samenleving tot desastreuze gevolgen leiden.
Droombeelden zijn mooi, zolang ze ons het zicht op de werkelijkheid niet ontnemen.
GEDICHTEN & FOTO’S 