Ik zit in de bus
en denk aan mijn moeder,
ze is alweer jaren
voorbij het bestaan.
Het liefst liep ze om
het huis wat te rommelen,
of op zolder als
het buiten niet kon.
Nu is ze een beetje in
mijn hoofd aan het stommelen,
heel vertrouwd doemt
haar beeld in mij op.
Ik voel weemoed om moeder
en dat alles voorbijgaat,
druk zuchtend op tijd
op de knop.
GEDICHTEN & FOTO’S 
Steeds vaker denk ik aan ons mam. Hoe heeft ze het allemaal recht kunnen houden, ze moet een erg groot vertrouwen in ons en de voorzienigheid hebben gehad.Dankbaar dat het ons allen zo goed gaat dankzij dat grote vertrouwen van onze ouders in ons. Dat rommelen op die zolder begrijpen we nu allemaal, wij hebben luxere ontsnappingsmomenten maar met dezelfde intentie soms.
LikeLike
Beste Leo,
Weer een mooi gevoelig gedicht. Zo grijpen wij allen naar de warmte van het verleden.
Groet,
Ali
Verstuurd vanaf mijn iPhone
LikeLike
Dank je, Ali. Het is een oud gedicht waarvan ik zojuist de weergave heb verbeterd. Wist niet dat het opnieuw rondgestuurd is naar mijn abonnees.😊 Hartelijke groet.
LikeLike